--=REKLAMA=--
--=REKLAMA=--
Aby udostępniać witrynę w Internecie, jest Ci potrzebny adres, pod którym ją umieścisz. W adresach internetowych korzystamy z nazw domenowych. Z tej sekcji dowiesz się, co to jest domena, jak ją zarejestrować i jak powiązać swoją witrynę z domeną. Jeśli nie zamierzasz na razie umieszczać swej witryny w Internecie, możesz tę sekcję opuścić, by wrócić do niej w odpowiedniej chwili.
W świecie komputerów wszystko ma swoje miejsce i adres. Doświadczasz tego na co dzień, gdy uruchamiasz jakiś program czy odczytujesz dokument. Musisz podać jego położenie, wskazać nazwę pliku, pod którym się kryje albo reprezentującą go na pulpicie ikonę.
Każdemu komputerowi i urządzeniu umieszczonemu w sieci lokalnej i globalnej jest przypisywany adres cyfrowy, nazywany adresem IP (Internet Protocol).
Nie wdając się w szczegóły, wystarczy Ci wiedzieć, że adresy IP składają się z czterech liczb z zakresu 0-255 oddzielonych kropkami, zwanych oktetami, np. 192.168.1.2. Trzy pierwsze oktety określają adres sieci, a czwarty umowny numer (identyfikator) komputera w tej sieci.
Dla maszyn cyfrowych, jakimi są komputery, adresy wyrażone liczbami są „naturalnym” sposobem komunikowania się. Ale posługiwanie się takimi adresami przez ludzi byłoby uciążliwe – trudno takie adresy pamiętać, łatwo popełniać w nich pomyłki. Wprowadzono więc specjalny system nazw symbolicznych, wygodny w stosowaniu przez ludzi. Adresy cyfrowe powiązano z tzw. pełnymi nazwami domenowymi (ang. fully qualified domain names), a zamianę w obie strony, zwaną tłumaczeniem albo odwzorowaniem [name resolution] obsługuje system nazw domenowych – DNS (Domain Name System).
Internet składa się z wielu połączonych podsieci, które nazywamy domenami. Każda podsieć ma własne serwery, w tym również własne serwery nazw (DNS), które znają nazwy i adresy wszystkich komputerów w obsługiwanej przez siebie podsieci. W sieci lokalnej nazwy symboliczne ustala administrator, w sieci globalnej nazwy domenowe są rejestrowane przez instytucje zarządzające domenami. Akronim DNS oznacza:
Gdy internauta wpisze w swojej przeglądarce jakiś adres i naciśnie klawisz Enter, przeglądarka zadaje pytanie serwerowi dostawcy Internetu, które można by przełożyć na zrozumiały dla nas język tak: „Czy znasz numer IP komputera, któremu odpowiada wpisana w adresie domena?”. Następnie serwer dostawcy Internetu zadaje to samo pytanie jednemu z głównych serwerów DNS. Główny serwer może nie znać i często nie zna takiego IP, ale udziela pomocnej wskazówki, którą można by wyrazić słowami: „Nie znam takiego IP, ale domenę .com obsługują dwa główne serwery...”. I podaje ich numery IP. Otrzymawszy tę odpowiedź, serwer dostawcy internetu powtarza swoje pytanie, ale kieruje je pod uzyskane adresy. W odpowiedzi albo uzyskuje adres konkretnego komputera albo kolejną wskazówkę. Gdy wreszcie uzyska adres, podaje go przeglądarce, która łączy się z konkretnym serwerem. Dzięki hierarchicznej budowie DNS procedura ta przebiega bardzo szybko. Więcej na temat DNS znajdziesz w Wikipedii, na stronie DNS).
System domen ma strukturę hierarchiczną, a zarządzanie nim jest zdecentralizowane – zarządzający domenami uzyskali prawa tworzenia domen niższego poziomu – subdomen, zgodnie z ogólnymi regułami. Hierarchiczna budowa i decentralizacja systemu domen zapewnia, że każdy adres w Internecie – witryny, pliku, dokumentu jest unikatowy, a ich odszukanie niezwykle proste i szybkie.
Na szczycie hierarchii mamy domenę najwyższego poziomu (ang. Top Level Domain– TLD). W domenie najwyższego poziomu wyodrębniono dwa typy domen:
Domeny funkcjonalne oznaczane są kilkuliterowym skrótem nazwy strefy zastosowań, np. biz – przedsiębiorstwa, com – komercyjne, edu – edukacja i szkolnictwo, gov – rządowe, polityczne i samorządowe, mil – militarne, wojsko, net – związane z działalnością sieciową, org – organizacje, info – informacyjne, name – serwisy prywatne. Domeny funkcjonalne najwyższego poziomu nazywane są też domenami globalnymi.
Domeny znajdujące się w hierarchii poniżej domeny najwyższego poziomu (TLD) są domenami drugiego poziomu albo inaczej subdomenami domen najwyższego poziomu. Krajowi rejestratorzy domen wykorzystali prawo tworzenia subdomen do wyodrębnienia domen drugiego poziomu, obejmujących – podobnie jak domeny TLD – strefy zastosowań i strefy terytorialne. Przykładowo w Polsce NASK wydzielił szereg domen regionalnych (m.in. slask.pl, katowice.pl, waw.pl) i funkcjonalnych (m.in. com.pl, edu.pl, gov.pl).
Obok nieco skomplikowanego podziału na domeny najwyższego poziomu, domeny drugiego poziomu, domeny właściwe i subdomeny, spotkać się można z prostszą klasyfikacją, w której wyróżnia się:
Hierarchiczną strukturę systemu nazw domenowych odzwierciedla budowa adresów domenowych. Są one zbudowane z pewnej liczby nazw oddzielonych kropkami. Kolejność nazw w adresie domenowym wskazuje na miejsce w hierarchii domen. Ostatnie z tych nazw (przyrostki) wskazują na domenę pierwszego rzędu, przed nimi znajduje się rejestrowana nazwa domeny, którą mogą poprzedzać nazwy subdomen. Spójrzmy na przykłady:
Choć we wszystkich przykładach mamy tę samą nazwę wlasnadomena, to każdy z przykładów wskazuje na inną witrynę, a cztery pierwsze także na odrębne domeny. Mówią nam o tym ostatnie segmenty adresów: com, pl, com.pl i waw.pl. Według pierwotnego podziału nazwy com i pl wskazywały na domeny najwyższego poziomu, a com.pl i waw.pl na domeny drugiego poziomu. Natomiast według uproszczonej klasyfikacji każda z tych nazw jest przyrostkiem oznaczającym domenę pierwszego rzędu.
Kolejnym segmentem we wszystkich adresach jest nazwa wlasnadomena, oznaczająca według uproszczonej klasyfikacji właściwą domenę – domenę drugiego rzędu będącą własnością osoby lub organizacji, która taką nazwę sobie wybrała i zarejestrowała w którejś z domen pierwszego rzędu. W obrębie domeny pierwszego rzędu nazwa wlasnadomena musi być niepowtarzalna, ale tę samą nazwę można zarejestrować w kilku domenach pierwszego rzędu. Może to uczynić jedna i ta sama osoba czy organizacja, ale także różne podmioty.
Nazwę domeny mogą poprzedzać nazwy subdomen. W naszych przykładach są to nazwy: www, subdomena i poddomena występujące w adresach domeny: wlasnadomena.com.
Subdomena www, którą mamy w drugim adresie pierwszego przykładu jest zwyczajowo tworzona w każdej domenie i choć formalnie oznacza subdomenę, to faktycznie wskazuje na domenę. Jest to tzw. nazwa kanoniczna albo oficjalna. Przedostatni przykład wskazuje na subdomenę nazwaną poddomena, a ostatni na subdomenę nazwaną kolejnapoddomena, utworzoną w poddomenie. Przykłady te pokazują, że subdomeny mogą sięgać coraz głębiej, choć takie zagnieżdżanie rzadko bywa praktyczne.
Każdy, kto ukończył 18 lat, a także osoby prawne – firmy, instytucje i inne organizacje – może zarejestrować własne domeny w dowolnej domenie pierwszego lub drugiego poziomu, bez względu na miejsce zamieszkania czy np. lokalizację siedziby firmy albo jej charakter. Zdarza się więc, że osoby prywatne czy organizacje niekomercyjne posiadają swoje domeny w domenie com, a przedsiębiorstwa w domenie org. Nazywamy ich abonentami albo właścicielami domen, choć właścicielami w dosłownym znaczeniu tego słowa nie są – raczej dzierżawcami, bo posiadają prawa do domeny tylko do czasu, na jaki wniosą stosowną opłatę.
Własną domenę można wykorzystać do publikacji stron internetowych, prowadzenia kont pocztowych, świadczenia różnych usług elektronicznych. Każdy abonent domeny może swobodnie tworzyć w swojej domenie poddomeny – niczego z nikim nie musi uzgadniać, co najwyżej operator serwera może ustalić maksymalną ilość subdomen w jednej domenie.
Nazwy domen wymyślają ich właściciele. Nazwa może pochodzić od dziedziny działalności ludzkiej, oferowanego produktu albo od nazwiska osoby czy nazwy przedsiębiorstwa. W roli nazwy domeny można zastosować jedno lub więcej wyrazów istniejących w języku, albo użyć nic nieznaczącego, zupełnie nowego zestawienia znaków. Nazwa domeny może zawierać wyłącznie litery, cyfry i znak minus ('-'). Znak "-" (minus) nie może się znajdować na początku nazwy domeny, na jej końcu oraz na 3 i 4 pozycji jednocześnie (z wyjątkiem domen z prefiksem "xn--"). Wielkość liter w nazwach domen nie jest rozróżniana. Natomiast możliwe jest już stosowanie w nazwach znaków narodowych (spoza alfabetu łacińskiego) w domenach typu IDN (od ang. Internationalized Domain Name – wielojęzyczne nazwy domen internetowych).
W wyborze nazwy domeny najczęściej przyjdzie nam kierować się… własnym rozsądkiem. Oczywiście, jeśli dysponujemy odpowiednimi zasobami finansowymi, możemy skorzystać z doradztwa firm marketingowych. Ale nawet, jeśli jesteśmy zdani tylko na własną twórczość, możemy podejść do wyboru nazwy domeny profesjonalnie… Specjaliści od marketingu doradzają, aby nazwa domeny zamykała się maksymalnie w 12 znakach, obejmowała jedno lub dwa słowa kluczowe, kojarzone z jakąś dziedziną aktywności ludzkiej. Przestrzegają przed skomplikowanymi skrótami pochodzącymi np. od wielowyrazowej nazwy firmy. Wybierając nazwę dla swojej, domeny warto skorzystać ze wskazówek znawcy marketingu Philipa Kotlera, według którego dobra nazwa dla marki:
Dobrym pomysłem jest skorzystanie w ocenie różnych pomysłów z narzędzi sprawdzających popularność słów kluczowych w serwisach http://boksy.onet.pl/ranking.html, http://szukaj.wp.pl czy http://google.pl (narzędzia webmastera – po zalogowaniu się).
Dla inwencji w wyborze nazwy domeny w zasadzie nie ma ograniczeń. Poza trzema:
Pierwszy warunek jest oczywisty – w jednej domenie nie mogą istnieć dwie takie same nazwy domenowe. Nie wyklucza to jednak możliwości zarejestrowania takiej samej nazwy własnej w kilku domenach pierwszego rzędu.
Warunek drugi wynika z przepisów dotyczących znaków towarowych (w Polsce ustawa Prawo własności przemysłowej). Jeśli nawet uda nam się zarejestrować domenę z nazwą znanej firmy czy produktu, możemy się liczyć ze skutecznym wystąpieniem o naruszenie praw własności.
Trzeci z warunków odnosi się do pomysłów wykorzystania w nazwie domeny zwrotów obscenicznych czy np. wzywających do nienawiści rasowej, religijnej, itp. albo kojarzących się jednoznacznie z symbolami takich ruchów. Zarejestrowanie takiej domeny również może zaowocować niemiłymi skutkami prawnymi.
Projektując nazwę domeny, trzeba sprawdzić, czy taka nazwa nie została już zarejestrowana. Służą do tego przeglądarki domen, a że nie sprawdzają one dostępności domen wszystkich typów, trzeba skorzystać co najmniej z dwóch przeglądarek, np. domen polskich w serwisie NASK pod adresem www.dns.pl oraz domen globalnych pod adresem whois.net.
Plik:Przeglądarka domen nask.png W przeglądarce NASK można sprawdzić zarówno dostępność domen funkcjonalnych, jak i regionalnych. Aby ograniczyć zakres wyszukiwania, można skorzystać z pól wyboru oraz z dwu list rozwijanych. Sprawdzaną nazwę (tylko nazwę własną – bez liter www oraz bez nazw domen pierwszego i drugiego rzędu) oraz bez wpisujemy w polu Przeglądarka domen.
Aby sprawdzić dostępność domeny w przeglądarce http://whois.net, wpisz projektowaną nazwę w oknie Domain Lookup i naciśnij przycisk Go!. Typ domeny (.com) możesz pozostawić bez zmian. W wynikach wyszukiwania zostaną uwzględnione także inne typy domen.
Plik:Przeglądarka domen whoisnet.png
Gdy sprawdzana przez nas nazwa jest dostępna, na stronie wyników wyszukiwania pojawi się oferta rejestracji. Propozycja wykupu abonamentu w whois.net widoczna jest na kolejnej ilustracji. Sprawdzana domena jest już zaznaczona, przy niej sporymi literami wyświetlana jest atrakcyjna cena, a poniżej dodatkowe listy dostępnych domen z nazwą, którą sprawdzaliśmy i ceną pierwszego abonamentu.
Zanim jednak, zachęceni niewielką ceną, zdecydujemy się na rejestrację, warto rozważyć, czy rzeczywiście chcemy z tej usługi skorzystać. Odpowiedz sobie m.in. na takie pytania:
Usługę rejestracji domen oferuje wiele firm, o czym łatwo się przekonać, wpisując hasło „rejestracja domeny” w wyszukiwarce Google. W wynikach uzyskamy około 700 tys. adresów. Rejestrację oferują zarówno administratorzy rejestru, jak i firmy pośredniczące. Co ciekawe, nierzadko zdarza się, że pośrednicy oferują atrakcyjniejsze warunki cenowe, niż administratorzy krajowi, co łatwo sprawdzić na przykładzie NASK. Oczywiście, nie chcemy tym samym zniechęcać do rejestracji domeny w NASK – wybór takiego rejestratora gwarantuje nam np., że nie zniknie on niespodziewanie z rynku.
Plik:Logo icann.png Administrator Rejestru to firma lub organizacja, która zarządza domenami. Administrator (koordynator) utrzymuje bazę domen internetowych i umożliwia ich rejestrację. Każdy rodzaj domeny ma jednego administratora rejestru. Nadzorem nad systemem rejestracji domen, zatwierdzaniem nowych nazw i rozwojem tej części Internetu zajmuje się ICAAN – Internetowa Korporacja ds. Nadawania Nazw i Numerów (www.icann.org/). Jest to organizacja działająca na zasadach non-profit.
Plik:Logo nask.png Domenami globalnymi .com, .org, .net zarządza amerykańska firma InterNIC (www.internic.net), zarejestrowana przez ICANN. Oczywiście, nie oznacza to, że rejestracji domeny globalnej możesz dokonać tylko w Ameryce. Większość polskich rejestratorów umożliwia wykupienie własnej domeny funkcjonalnej.
W Polsce – jak już pisaliśmy – krajowy rejestr nazw internetowych w obrębie domeny .pl prowadzi firma NASK – Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa (www.nask.pl). NASK współpracuje w tej mierze z wieloma firmami i instytucjami partnerskimi – jednostkami samorządu terytorialnego, uczelniami, instytutami badawczymi.
Formalnie rzecz biorąc – wniosek o rejestrację domeny można złożyć bezpośrednio u administratora rejestru – w NASK albo w InterNIC albo w jednej z firm partnerskich NASK czy dowolnej firmie na świecie, oferującej taką usługę. Można go też złożyć w urzędzie gminy lub uczelni, której NASK powierzył zarządzanie domenami drugiego poziomu.
Praktycznie natomiast rejestrację przeprowadzamy za pośrednictwem strony internetowej rejestratora domen. Bardzo często jest nim już wybrany albo przyszły gospodarz serwera, na którym będzie umieszczona nasza witryna.
Rejestrator domeny jest pośrednikiem między nami a administratorem rejestru. Ale jego rola to nie tylko pośrednictwo. Przede wszystkim rejestrator udostępnia nam narzędzia do zarządzania domeną. Umożliwiają one parkowanie, delegowanie, podpinanie i przekierowanie domeny, a także zmiany nazwy i danych abonenta, przedłużanie ważności domeny i wnoszenie opłat abonenckich, pobranie kodu authinfo (niezbędnego, jeśli zechcesz dokonać cesji swojej domeny na rzecz kogoś innego.
Z rejestratorem swojej domeny będziesz mieć kontakt co najmniej raz w roku przez cały okres utrzymywania domeny. Nie wybieraj zatem pochopnie.
Przed dokonaniem wyboru rejestratora domeny warto rozpoznać nieco rynek. Nie daj się zwieść kuszącym promocjom cenowym, typu domena za 0 zł czy za 1 zł. Nikt nie rozdaje domen za darmo. Taka promocja wiąże się zwykle z równoczesnym wykupieniem innych usług. Przyjrzyj się dokładnie warunkom proponowanej transakcji, szczególnie dokładnie sprawdź parametry i koszty wynajmowanego równocześnie w takich przypadkach miejsca na serwerze (zapoznaj się wcześniej z rozdziałem poświęconym wyborowi serwera!). Sprawdź też w cenniku, ile będzie kosztować coroczne odnawianie domeny, sprawdź czy za niską ceną nie kryje się konieczność wniesienia dodatkowych opłat np. za udostępnienie panelu zarządzania domeną bądź jego wzbogaconych opcji.
Oczywiście, jeśli zdarzy Ci się zawrzeć umowę niekorzystną, zawsze masz prawo zrezygnować z usługodawcy, wybrać nową firmę i dokonać tzw. transferu domeny.
Sposób rejestracji domeny przez Internet przebiega podobnie u wszystkich rejestratorów. Różnice sprowadzają się do wyglądu formularzy, zakresu oferty, sposobu płatności. Przed przystąpieniem do rejestracji przygotuj niezbędne informacje. W formularzu rejestracyjnym konieczne będzie podanie danych abonenta, w tym danych do rachunku – dobrze więc mieć je pod ręką. Wymagane będą:
Jeśli nie masz wybranego rejestratora, przejdź np. na stronę Statystyki Domen.PL (statystykidomen.pl) i wybierz firmę z pierwszej dziesiątki rejestrujących najwięcej domen. Masz wtedy gwarancję, że trafiasz do rejestratora często obdarzanego zaufaniem:
Kliknij w drugiej kolumnie odnośnik do strony wybranego rejestratora, np. Home.pl czy NetArt (www.nazwa.pl). Przejdziesz na stronę wybranego rejestratora. Z łatwością odszukasz moduł rejestracji lub sprawdzania nazwy domeny:
Sprawdzenie dostępności domeny rozpoczyna rejestrację. Na obu przykładowych witrynach wystarczy wpisać nazwę domeny (bez www!) i nacisnąć przycisk Rejestruj bądź Szukaj. W wyniku sprawdzenia dostępności domen otrzymasz listę adresów w domenach globalnych i domenach polskich wraz z ceną abonamentu za pierwszy rok. Jeśli wybrana przez Ciebie nazwa jest już zajęta, możesz wpisać inną i ponownie sprawdzić, czy istnieją wolne domeny. Na liście dostępnych domen zaznacz te, które chcesz wykupić. Jak widać na ilustracji, wygodnie jest zamawiać domeny u pośrednika, który oferuje rejestrację zarówno domen globalnych, jak i krajowych. Otrzymujemy bowiem pełną listę możliwości, niekiedy z zaznaczonymi sugestywnie wybranymi wyborami. Oczywiście, można ten wybór zmienić.
Po dokonaniu wyboru domen, które chcesz zarejestrować i ewentualnie innych usług, kliknij przycisk Dalej. Zobaczysz np. taką specyfikację wybranych usług: W Home.pl znajdziesz poniżej regulamin korzystania z usług. Przeczytaj go dokładnie i zaakceptuj. Zwróć uwagę, że Twoja akceptacja może obejmować – jak w tym przypadku – także regulaminy rejestrowanych usług i promocji.
W kolejnej sekcji podajesz podstawowe dane swojego konta użytkownika (jeśli go jeszcze nie posiadasz). Podaj i powtórz swoje hasło oraz ewentualnie inne wymagane informacje.
Jeśli chcesz, możesz zakupione domeny skonfigurować już w tym momencie. Sugerujemy jednak, by najpierw sfinalizować transakcję. Tymczasem w konfiguracji domeny zostawiamy zaznaczoną opcję Zaparkuj domenę i naciskamy odnośnik prowadzący nas do kolejnej sekcji.
Jako nowy użytkownik musisz podać swoje dane kontaktowe oraz dane do rachunku.
Wpisz je dokładnie. W części Dane bilingowe zaznacz, czy faktura ma być wystawiona na firmę, czy też osobę prywatną. I kliknij przycisk Dalej.
Finałem rejestracji będzie dokonanie płatności np. kartą kredytową albo wybór sposobu płatności (przelew bankowy, przelew pocztowy, itp.). Z dokonaniem zapłaty nie należy zwlekać. Rejestrator podejmie bowiem dalsze czynności rejestracyjne po otrzymaniu zapłaty. Do tego momentu wybrane i zamówione domeny są zarezerwowane, ale czas rezerwacji jest ograniczony (zwykle około 14 dni).
Nabyte domeny wymagają konfiguracji i administrowania. Część zadań administracyjnych wykonujemy w panelu zarządzania domeną udostępnianym przez operatora domeny, inne w panelu zarządzania swoim kontem www. Najwygodniejszą jest oczywiście sytuacja, gdy operatorem domeny i operatorem konta www jest ten sam usługodawca.
Już w trakcie rejestracji domeny możliwe jest dokonanie podstawowych ustawień: Po zarejestrowaniu domeny otrzymujemy dostęp do panelu, który umożliwia zarządzanie wszystkimi domenami zarejestrowanymi za pośrednictwem tego operatora. Możliwości konfiguracji dostępne w panelu administracyjnym zależą od rodzaju wykupionego pakietu usług. Posiadane domeny możemy:
Ilość opcji konfiguracyjnych i nowych terminów może wprowadzić nowicjusza w niemałe zakłopotanie. Poniżej omawiamy typowe zadania i ustawienia, jakich dokonujemy w panelu zarządzania domeną albo w panelu zarządzania kontem www. Zakres możliwości konfiguracyjnych, nazewnictwo opcji, odnośników, przycisków zależą od konkretnego operatora i udostępnianego oprogramowania. Wszelkie niejasności i wątpliwości można skorzystać z pomocy podręcznej, a także zwrócić się o pomoc techniczną do operatora.
Nazwa każdej domeny musi być zapisana w dwóch serwerach DNS – podstawowym (primary) i pomocniczym (secondary). Ponieważ nie zawsze podczas rejestracji znamy dane serwerów DNS, a bez nich rejestracja domeny nie może być dokonana, firmy rejestrujące oferują możliwość czasowego zaparkowania domeny na swoich serwerach. Jest to zwykle usługa bezpłatna, ale czas bezpłatnego parkowania może być ograniczony, np. do 30 dni. Nie jest to wszakże powód do zmartwienia – jeśliby groziło nam przekroczenie dozwolonego czasu parkowania, bez trudu znajdziemy w Internecie usługi firm, które nie tylko zaparkują nam domenę, ale umożliwiają zarobkowanie na parkowanych domenach.
Z parkowania domeny korzystamy chwilowo, do czasu, gdy zechcemy ją wykorzystać zgodnie z planowanym przeznaczeniem – do publikacji witryny, obsługi konta pocztowego, innych usług. Nas interesuje publikowanie w domenie witryn internetowych, warto wszakże wiedzieć, że domenę można wykorzystać tylko do obsługi naszej poczty elektronicznej, a niektórzy operatorzy domen udostępniają w takich przypadkach bezpłatne konta pocztowe.
Aby w swoich domenach publikować witryny, musimy je skojarzyć z kontem www. Gdy operatorem domeny i operatorem konta jest ten sam dostawca usług, przypisania domeny do konta www dokonuje się automatycznie już w trakcie rejestracji domeny – wystarczy podać nazwę swojego konta i hasło dostępu. Gdy konto www mamy u innego operatora, możemy delegować domenę albo przekierować ją na adresy serwera www i poczty elektronicznej.
Delegacja domeny jest to wskazanie serwerów nazw (DNS), które mają obsługiwać domenę. Informacja ta zapisywana jest w specjalnym fragmencie rejestru – w rekordzie NS, używanym przez programy wykorzystujące protokół DNS do wyszukania serwera nazw obsługującego określoną domenę.
Aby dokonać takiej zmiany, odszukaj w panelu zarządzania ustawienia DNS domeny, którą chcesz delegować, a następnie kliknij odnośnik typu: Zmień DNS czy Edytuj DNS. Na rozwijanej liście wyboru zaznaczamy opcję Własne serwery DNS, a następnie w kolejnych polach tekstowych wpisujemy adresy serwerów, zwykle w postaci nazwy hosta, np. dns1.serwer.pl, dns2.serwer.pl. Konieczne jest podanie co najmniej dwóch nazw. Kolejność wpisów nie ma praktycznego znaczenia. Aby zachować zmiany, naciskamy odnośnik typu Zapisz czy – jak w przykładzie Zmiana delegacji.
Ponieważ informacje o nowej konfiguracji muszą dotrzeć do wszystkich innych serwerów nazw (DNS) w Internecie, witryna może być przez pewien czas niedostępna. Witryna może zacząć działać już po upływie 4 godzin, czas pełnego rozpropagowania nowych ustawień wynosi od 24 do 72 godzin Dzieje się tak, bo większość serwerów DNS sprawdza aktualizacje okresowo. Ciągłe sprawdzanie zmian spowolniłoby znacznie system.
Przekierowania domeny dokonujemy wówczas, gdy korzystamy z serwerów DNS operatora domeny, a konto www posiadamy na innym serwerze. Operatorzy domen udostępniają różne możliwości przekierowań, od prostego przekierowania na adres IP lub URL po możliwość pełnej konfiguracji serwera przekierowań. Ponieważ za udostępnienie serwera przekierowań ze wszystkimi opcjami operatorzy zwykle pobierają dodatkowe opłaty, a podstawowe opcje nie pozwalają w pełni wykorzystywać swojej domeny, warto wybrać takiego dostawcę konta www, który udostępni nam własne serwery DNS i pełnię możliwości zarządzania domenami.
Skorzystanie z tej opcji spowoduje, że domena zostanie skojarzona z konkretnym adresem IP w konfiguracji DNS. W formularzu podajemy adres IP, otrzymany od operatora konta www. Nie jest to zbyt wygodna opcja. Takie przekierowanie wskazuje na główny katalog naszego konta www i w zasadzie uniemożliwia tworzenie subdomen. Nie wyklucza wprawdzie opublikowania więcej niż jednej witryny w domenie, ale zamiast nazwy subdomeny będziemy zmuszeni do używania niestandardowego adresu wlasnadomena.pl/katalog. W tej namiastce subdomeny będziemy także zmuszeni do korzystania z konta pocztowego przypisanego do domeny.
Z tej opcji z kolei korzystamy jedynie wówczas, gdy nasza domena ma wskazywać na inną domenę, a w niej – albo na katalog główny, a tym samym na opublikowaną w nim witrynę, albo na podkatalog, z którego – podobnie jak poprzednio – może być wywoływana odrębna witryna. Ponieważ przekierowanie na adres URL umożliwia jedynie publikację witryny, operatorzy domen oferują niekiedy możliwość aktywacji darmowego konta pocztowego.
Niektórzy operatorzy, zwykle za dodatkową opłatą, zapewniają pełną swobodę konfiguracji domeny. Panel konfiguracyjny pozwala na dowolne zmiany w przypisanych domenie rekordach DNS. Wbrew pozorom konfiguracja DNS nie jest skomplikowana, choć wymaga pewnej wiedzy. Niezbędne objaśnienia można znaleźć w systemie pomocy podręcznej.
Powyżej znajduje się przykład formularza, który umożliwia tworzenie subdomen oraz przekierowanie domeny i subdomen na dowolne adresy zewnętrzne.
Pole Nazwa hosta [Hostname] zawiera nazwę domenową. Aby ustawić przekierowanie dla domeny głównej (domeny drugiego rzędu), pozostawiamy to pole puste albo wstawiamy znak @. Aby zmodyfikować wszystkie subdomeny dostępne w jednym rekordzie, wpisujemy gwiazdkę (*). W polu tym można użyć dowolnej nazwy, w tym nazw takich jak www, ftp czy mail, które wskazują kolejno na serwery www, ftp i poczty.
W polu Adres docelowy [Address] umieszczamy adres zewnętrzny, na który chcemy dokonać przekierowania. Może to być adres WWW, nazwa hosta albo adres IP, przy czym – dla niektórych typów przekierowania może to być wyłącznie adres IP.
W polu Typ przekierowania [Record Type] wybieramy z listy rozwijanej jedną z możliwości:
Panel konfiguracji poczty umożliwia skorzystanie z własnego serwera poczty (dokładniej, serwera innego dostawcy usług niż operator domeny) albo z przekierowań operatora domeny. Po dokonaniu wyboru odpowiedniej opcji (przekierowanie e-mail, własny serwer e-mail i albo podana nazwa hosta w rekordzie MX albo adres IP w rekordzie MXE), można ustanowić potrzebne aliasy (standardowo do 100):
Jeśli w polu Użytkownik [Username] zamiast nazwy wpiszemy gwiazdkę, cała poczta zostanie skierowana na wszystkie adresy w domenie z wyjątkiem wymienionych wcześniej.
Zarządzanie domenami w panelu administracyjnym konta WWW
W panelu administracyjnym konta WWW również mamy możliwości zarządzania domenami. Rozpatrzymy je na przykładzie serwera, na którym do obsługi konta operator udostępnia CPanel – program do zarządzania kontem WWW poprzez przeglądarkę internetową.
Jedno konta www przypisane jest do jednej domeny, wskazującej na główny katalog konta. Ale jedno konto pozwala publikować wiele witryn i utrzymywać wiele domen. W jednej domenie można opublikować kilka witryn. Jedna witryna może „obsługiwać” więcej niż jedną domenę. Jeśli zarejestrowaliśmy np. domeny swietnanazwa.pl, swietnanazwa.com oraz swietnanazwa.com.pl, to zapewne będzie nam zależeć na takiej konfiguracji wykupionych domen, aby wszystkie wskazywały na tę samą stronę.
Opcje zarządzania domenami dostępne w CPanel-u po wybraniu z menu pozycji Domeny. umożliwiają:
Podpinanie domeny jest kojarzeniem nazwy domeny z głównym katalogiem konta www albo z macierzystymi katalogami subdomen. W wyniku podpięcia domeny nazwa domenowa wskazuje więc na katalog, określony podczas podpinania domeny. Zarówno do głównego katalogu swojego konta, jak i do macierzystych katalogów poddomen można podpiąć kilka domen. Jeśli przykładowo masz trzy wspomniane wcześniej domeny – swietnanazwa.pl, swietnanazwa.com oraz swietnanazwa.com.pl i podepniesz je do katalogu głównego swojego konta, to wpisanie którejkolwiek z tych domen w pasku adresu przeglądarki wywoła tę samą witrynę, umieszczoną w głównym katalogu Twojego konta.
Ilość domen, które można podpiąć do swojego konta, dostawcy konta www określają w tzw. planie hostingowym. Podpinać można jedynie domeny, które są utrzymywane na własnych serwerach nazw DNS operatora konta. Nie można zatem podpiąć domen parkowanych u innego usługodawcy. Aby podpiąć domenę, należy:
Podpięte domeny możemy spokojnie usunąć z listy – nie spowoduje to usunięcia żadnych plików czy katalogów. Wystarczy nacisnąć odnośnik Usuń przy nazwie domeny i potwierdzić zamiar wykonania operacji.
Z określeniem „parkowanie domeny” spotkaliśmy się już wcześniej – oznaczało ono czasowe przechowywanie nieużywanej domeny na serwerach DNS operatora domen. Określenie „Zaparkowane domeny”, z jakim spotkasz się w CPanel oznacza powiązanie posiadanych domen z kontem WWW tak, aby wskazywały na aktualną domenę, a więc tę, która jest przypisana do konta www.
Parkowanie pozawala dodać do konta kolejne domeny, ale w odróżnieniu od domen podpiętych czy subdomen, nie wiąże się z tworzeniem nowego katalogu dla domeny, ponieważ domeny parkowane wskazują na główny katalog konta www (zwykle public_html)
Mówiąc nieco inaczej – domena podpięta może wskazywać na dowolną stronę udostępnianą z Twojego konta, zarówno w domenie głównej, jak i w subdomenach, natomiast domena zaparkowana może wskazywać tylko i wyłącznie na stronę przypisaną do konta, umieszczoną w jego głównym katalogu.
Aby zaparkować domenę, wpisujemy jej nazwę w polu w polu Dodaj nową zaparkowaną domenę i naciskamy przycisk Dodaj. Zaparkowane domeny zostaną wyświetlone poniżej. Podobnie jak w przypadku domen podpiętych, zaparkowane domeny można usuwać bez obaw, że spowoduje to uszkodzenie plików czy katalogów na serwerze.
Subdomeny to domeny trzeciego rzędu, tworzone w domenach przez ich właścicieli. Niewątpliwą zaletą subdomen jest fakt, że nie trzeba ich nigdzie rejestrować. W swojej domenie można więc teoretycznie utworzyć dowolną ilość subdomen. Praktycznie natomiast, operatorzy określają dopuszczalną ilość subdomen w planach hostingowych.
Podobnie jak w przypadku podpinania domeny, każda subdomena ma swój katalog główny, umieszczony w głównym katalogu właściwej domeny. Katalog subdomeny nazywamy tak samo, jak subdomenę. Aby stworzyć subdomenę:
Wszystkie utworzone subdomeny wyświetlane są na liście poniżej nagłówka Modyfikuj subdomeny. Każdą z nich można usunąć czy przekierować na inny adres.
Każdą podpiętą domenę i każdą subdomenę można chwilowo lub na stałe przekierować na dowolny adres URL. W opcjach przekierowań można zdecydować, jak ma być traktowany przedrostek www (czy przekierować tylko wywołania z www w adresie, czy zarówno wywołania z www, jak i bez www oraz tylko bez www).
Adresy wszystkich zasobów udostępnianych w Internecie zapisywane są w sposób określony w dokumencie RFC 1738 (http://tools.ietf.org/html/rfc1738). Angielski akronim nazwy tego formatu – URL (Uniform Resource Locator – jednolity lokalizator zasobów) jest powszechnie przyjętym, także w Polsce, synonimem adresu internetowego. URL składa się z trzech elementów:
Nazwy zasobów i usług są pisane zwykle małymi literami, np. http, ftp, mailto czy file, ale duże litery są również przez przeglądarki akceptowane. Część zależna od rodzaju zasobu czy usługi rozpoczyna się separatorem (podwójny prawy ukośnik) i zawiera
Adres serwera, czyli komputera udostępniającego może być wyrażony:
Budowę adresu internetowego przedstawia poniższa ilustracja:
Adres witryny umieszczonej na komputerze domowym lub w sieci firmowej ma zwykle postać:
http://localhost/nazwa_katalogu_witryny
Zamiast słowa localhost możemy podać adres IP, zwykle 127.0.0.1. albo 192.168.0.1. Konfigurując serwer internetowy na komputerze lokalnym czy sieciowym, można mu nadać dowolną nazwę, np. firmy. Toteż adres witryny lokalnej może również wyglądać tak:
http://moj_komputer/nazwa_katalogu_witryny http://moja_firma/nazwa_katalogu_witryny http://127.0.0.1/nazwa_katalogu_witryny http://192.168.0.1/nazwa_katalogu_witryny
Jeśli to nie Ty zarządzasz serwerem, zapytaj o jego szczegóły administratora sieci.
<< Wróć do portalu: Instalacja Joomla!
